from duty ako kanina sa San Lazaro, me and my partner Donna was assigned in the ER as per request of the Senior House Officer (Doc Lao) that OM (ospital ng maynila) kids handle the ER. super flattered kmeng dalawa ng ksama ko kse we were introduced by the nurses with all praises. Sbi nya na magaling daw mga tga PLM, kse ang training samin e parang nang training ng mga residente sa SLH. shuck! Doc nama! hehe. super bait pa nya and he even entrust to us his trodat para sa mga reseta and all.
grabe pala ang ER ng SLH. Maliit lang sya unlike sa ER namin sa OM, ang triage e hospital aids ang gumagawa which sa OM e interns and clerks. sa buong duty ko dun, i met 174 patients, 73 of them consulted due to animal bites (mostly dog bites), 35 admissions (mostly dengue and 1 controversial referral from some ospital that happens to be a meninggo suspect-->ready face mask), and 63 consultations ranging from URTI to idiopathic thrompbocytopenic purpura.
Around 2am, may isang dumating dala anak nya. cyanotic, violet ung lips nya and ung mga fingers. i read thier referral coming from the Philippine Heart Center, and they referred the patient due to possible DHF and that they cannot admit the patient due to no rooms available. WHAT THE FUCK! excuse me? did i read it correctly. no rooms availble? masama pa nun, the reason why the patient is cyanotic is because meron syang PDA (patent ductus arteriosus) and CAD (coronary artery disease). we had to refer the patient to another hospital coz SLH is for infectious diseases, the fact that the patient has a congenital heart disease her percentage of acquiring an infection is greater and the probability that her condition is aggravated is tremendous. first time ko nakakita ng ganong kaso... right in my very own eyes... a PDA patient. nakakaawa pala ung mga ganong bata. and nakakaawa ung parents nya. kse sobrang wala na daw sila matakbuhan. i told them to go to PGH where they cud be treated fast kse mas malapit un sa SLH. sana gumaling sya.
shifting the topic, may patient ako surname nya PANTI... as in! pinigil ko talaga tawa ko nun tinawag ko sya sa labas. then nun nakita ko sya, i reconfirmed if i was pronouncing his surname correctly. sbi nya "oo tama yan Panti" i just laughed from the insides. hehehe.
Monday, July 31, 2006
Friday, July 28, 2006
Course in the wards
this has long been overdue. tagal ko na gusto magsulat about my adventures sa IM ko, and now lang ako nagkaroon ng time (actually now lang ako sinipag hehe).
ibang iba ang IM. Nakapag rotate na ko sa OB and mas nahirapan ako sa IM. Sa OB, kahit na isang baranggay ng nanay ang hawak mo e ok lang kse masarap ang feeling ng magpaanak, mag IE, magtaray sa mga nanay na walang prenatal check up at masarap kasama mga residente ko dun, kse sila they would ask kung kumain ka na or hindi. Sa IM, hindi man napupuno ung mga wards e, toxic naman lahat ng patient. Nakakabuwisit pa e, pag nag pa CBC ka sa umaga, pagdating sa gabi e repeat mo lahat... repear X-ray, repeat blood chem, repeat UA, lahat nirerepeat. as if naman ganun kadali mag baba ng mga patienteng naka hook sa O2 di ba?
unang linggo ko pa lang e 12 hours demerit na kme ng isa kong kasama, para lang sa isang CBC na di namin na repeat. as if naman may pagbabago dun sa patiente kung di namin nababa ung dugo nya. wala daw kme decking ng patients. e kse naman, magdedeck ka pa e, hawak nyo 8 patiente, tapus dalawa lang kayo. what me and my partner did was we know all our patients, we do our carry-outs together, one is assigned sa radio (taga baba ng mga mga patiente sa x-ray) and ako taga extract, tga monitor at tga chart rounds ng patients sa wards. e mas maganda nga ung ginawa namin kse at least kilala namin ung patiente namin and not just our own decked patients. pero natuto na kme, nagdeck na rin kme pero tulungan pa rin. ginawa lang namin un para lang masabi na nagdeck nga kme.
anyway, sa 3 weeks kong stay sa IM, 2 na namatay sa kamay ko, at isa nabuhay ko sa ER pero binabayaan na rin namin kse brain dead na (thanks to my good skills sa CPR at tumagal ang patiente ng 1 oras sa ER na kinainis naman namin kse gusto na namin matulog hehe). And sa IM, once na pinasukan ng ET tube ang patiente siguradong may taning na buhay nun. kaya i had this one patient na gusto namin i-intubate, pero ayaw na ng pamilya kse daw para saan pa, ayaw na rin nila ako kunan ng dugo ung patiente kse wala din naman daw saysay. OK fine! were just doing our jobs. anyway, toxic din naman talaga ung patient. i understand them.
nakakatawa pa sa IM, ang rounds nila e 10am, by the time matapus kayo e 11 na, 12 o clock kakain ka, the 1pm may lecture na natatapos ng 4pm, then mag cacarry-out ka na after that, mag poprogress notes, mag momonitor, then uuwi ka past 7 na mahirap pa sumakay. haaay buhay!
maganda sa IM e, dun ko natutunan ang mag NGT at mag foley catheter ng male organ. yup! di lang pepe nakikita ko ngayon pero tete na. hehehe. sa IM ko din natutunan maging pasyensoso. unlike sa OB na pwede mo simangutan, tarayan, at awayin ang patiente, sa IM di ko magawa kse natatakot ako na once ginawa ko e, mag heart attack ang mga stroke patients, mahirapan huminga mga COPD at mamatay ang mga dapat mamatay ng di oras. kaya super friendly ako asa kanila kahit na 3am.
now sa San Lazaro ako for one week. today is my second day. at ngayon ko namiss ang OM. sa san lazaro ko naramdaman ang duty na definition ng clerk... kse sa kanila para kang secretary. sulat ng sulat ng kung ano ano. kaya siguro nagpapalecture sila sa hapon para naman may matutunan ang mga bata. kse sa SLH, di sumasama ang clerk sa residents during rounds, ewan ko kung bakit. on call lang kayo sa quarters nyo kung may kailangan i-monitor or mag IV insert. yun lang, the rest of the day e tutunganga ka sa kawalan. may mga kasabay kming ibang med skuls like UST, St. Lukes, MCU, Perps, and EAC. ibang iba din sila. wierd nga e, kse sila natotoxic na sa ginagawa nila. tangna magrotate kaya sila sa OM ewan ko kung di sila umiyak. mabait naman sila, pero ayaw ko lang makipagplastikan kaya nga hirap na hirap ako kumilos everytime feel nila na close na kme sa isat isa. hahaha. (sidenote: i went to the adolescent ward kanina, pumasok ako sa quarters to look for my mates, wala sya dun pero may ibang mga clerks na babae andun, sabi nila sa kasama ko CUTE daw ako... sbi naman ng kasama ko sa kanila e bakla daw ako.... haay mga babae nga naman nakakaawa) hahaha.
tom duty ako, i dont know what to expect. parang mapapanis laway ko nito magdamag. magaastang pipe na naman ako. haay! i want to go back to my OM!!!!!!!!!!
BALIK NYO NA KO DUN!
ibang iba ang IM. Nakapag rotate na ko sa OB and mas nahirapan ako sa IM. Sa OB, kahit na isang baranggay ng nanay ang hawak mo e ok lang kse masarap ang feeling ng magpaanak, mag IE, magtaray sa mga nanay na walang prenatal check up at masarap kasama mga residente ko dun, kse sila they would ask kung kumain ka na or hindi. Sa IM, hindi man napupuno ung mga wards e, toxic naman lahat ng patient. Nakakabuwisit pa e, pag nag pa CBC ka sa umaga, pagdating sa gabi e repeat mo lahat... repear X-ray, repeat blood chem, repeat UA, lahat nirerepeat. as if naman ganun kadali mag baba ng mga patienteng naka hook sa O2 di ba?
unang linggo ko pa lang e 12 hours demerit na kme ng isa kong kasama, para lang sa isang CBC na di namin na repeat. as if naman may pagbabago dun sa patiente kung di namin nababa ung dugo nya. wala daw kme decking ng patients. e kse naman, magdedeck ka pa e, hawak nyo 8 patiente, tapus dalawa lang kayo. what me and my partner did was we know all our patients, we do our carry-outs together, one is assigned sa radio (taga baba ng mga mga patiente sa x-ray) and ako taga extract, tga monitor at tga chart rounds ng patients sa wards. e mas maganda nga ung ginawa namin kse at least kilala namin ung patiente namin and not just our own decked patients. pero natuto na kme, nagdeck na rin kme pero tulungan pa rin. ginawa lang namin un para lang masabi na nagdeck nga kme.
anyway, sa 3 weeks kong stay sa IM, 2 na namatay sa kamay ko, at isa nabuhay ko sa ER pero binabayaan na rin namin kse brain dead na (thanks to my good skills sa CPR at tumagal ang patiente ng 1 oras sa ER na kinainis naman namin kse gusto na namin matulog hehe). And sa IM, once na pinasukan ng ET tube ang patiente siguradong may taning na buhay nun. kaya i had this one patient na gusto namin i-intubate, pero ayaw na ng pamilya kse daw para saan pa, ayaw na rin nila ako kunan ng dugo ung patiente kse wala din naman daw saysay. OK fine! were just doing our jobs. anyway, toxic din naman talaga ung patient. i understand them.
nakakatawa pa sa IM, ang rounds nila e 10am, by the time matapus kayo e 11 na, 12 o clock kakain ka, the 1pm may lecture na natatapos ng 4pm, then mag cacarry-out ka na after that, mag poprogress notes, mag momonitor, then uuwi ka past 7 na mahirap pa sumakay. haaay buhay!
maganda sa IM e, dun ko natutunan ang mag NGT at mag foley catheter ng male organ. yup! di lang pepe nakikita ko ngayon pero tete na. hehehe. sa IM ko din natutunan maging pasyensoso. unlike sa OB na pwede mo simangutan, tarayan, at awayin ang patiente, sa IM di ko magawa kse natatakot ako na once ginawa ko e, mag heart attack ang mga stroke patients, mahirapan huminga mga COPD at mamatay ang mga dapat mamatay ng di oras. kaya super friendly ako asa kanila kahit na 3am.
now sa San Lazaro ako for one week. today is my second day. at ngayon ko namiss ang OM. sa san lazaro ko naramdaman ang duty na definition ng clerk... kse sa kanila para kang secretary. sulat ng sulat ng kung ano ano. kaya siguro nagpapalecture sila sa hapon para naman may matutunan ang mga bata. kse sa SLH, di sumasama ang clerk sa residents during rounds, ewan ko kung bakit. on call lang kayo sa quarters nyo kung may kailangan i-monitor or mag IV insert. yun lang, the rest of the day e tutunganga ka sa kawalan. may mga kasabay kming ibang med skuls like UST, St. Lukes, MCU, Perps, and EAC. ibang iba din sila. wierd nga e, kse sila natotoxic na sa ginagawa nila. tangna magrotate kaya sila sa OM ewan ko kung di sila umiyak. mabait naman sila, pero ayaw ko lang makipagplastikan kaya nga hirap na hirap ako kumilos everytime feel nila na close na kme sa isat isa. hahaha. (sidenote: i went to the adolescent ward kanina, pumasok ako sa quarters to look for my mates, wala sya dun pero may ibang mga clerks na babae andun, sabi nila sa kasama ko CUTE daw ako... sbi naman ng kasama ko sa kanila e bakla daw ako.... haay mga babae nga naman nakakaawa) hahaha.
tom duty ako, i dont know what to expect. parang mapapanis laway ko nito magdamag. magaastang pipe na naman ako. haay! i want to go back to my OM!!!!!!!!!!
BALIK NYO NA KO DUN!
Thursday, July 06, 2006
anu ba nakain ko?
funny no? pagpuyatan sa pag aaral, inaantok ako. pagpuyatan sa duty sa ospital, inaantok ako. pagpuyatan sa gimik, inaantok parin ako. pero pag puyatang walang ginagawa, gising na gising ako. punyetang puyatan!
bkit kaya ganun? mahirap makahanap ng taong talagang magmamahal at mamahalin mo. its either, mahal mo pero di ka nya mahal, or mahal ka nya pero di mo sya mahal. di nyo ba napapansin, ang mga couples na parehong nagmamahalan are usually the opposites. like maganda at pangit, pandak at matangkad, mataba at mapayat. pero isa lang mapapatunayan ko, hindi nagkakatuluyan ang matalino at bobo (ok, masyado akong harsh... gawin nating tanga).
sa relasyon ako ung tanga (pero di ako bobo). maraming beses na rin ako nasaktan at ilang beses na rin ako nakasakit ng tao dahil sa "love". but most of the times ako yung talo. siguro di ko pa natututunan kung pano laruin ang pag-ibig. kadalasan isang iglap lang in-love na ko, pero malamanlaman ko na lang na di pala totoo, at least ung nararamdaman nya.
bakit kse may mga taong mabilis magpakita ng motibo. tipong ang sweet sweet, sobrang sweet e gusto mo na iwaksi buhay mo para sa kanya. ewan ko, pero ako nahihirapan ako magpromise sa mga tao, kung alam ko di ko naman magagwa o hindi ko nararamdaman. pero magaling ako magtago ng feelings ko. tipong nasa mukha na kita sa kakaligaw sakin pero hinding hindi ko aaminin sau na mahal na kita. dahil ayoko magmukhang tanga in the end. actually nangyari na sakin un, na sinabi ko pero hindi naman pala. sana about math na lang sinabi ko. importante kse sakin ung alam ko kung san ako sa buhay mo. kung kaibigan mo ko, hinding hindi ako magpapahulog sa yo, pero kung may iba kang motibo, sayo na lang muna yan, kse hindi pa ko handa at ewan ko kung magiging handa pa ko.
masarap magmahal oo, pero masakit din masaktan. masakit isipin na nagpapadala ka ng mga msgs sa kung sino sinong tao pero hanggang dun lang kau, binibigay mo na number mo sa kung sino sinong tao pero di mo naman sila tinetext kse ayaw mo masaktan at umasa, na bka kung magkaigihan e ma in-love ka ulit sa wala. pero ang pinakamasakit e, yung hindi mo maamin sa sarili mo na isang tao lang ang gusto mo makasama sa buong buhay mo, ginago ka man nya o hindi. ito yung taong kahit nasa isang relasyon ka na e, sya pa rin ang hinihiling mo na kasama mo sa oras na un na magkaholding hands kau ng gf o bf mo. siguro nga hindi maiiwasan ang mga gantong sitwasyon lalu na kung ang inaasam asam mo sa buong buhay mo ay isang pagmamahal na magtatagal. subalit gawin mo man lahat, malabo nang mangyari un, kse tatatak sa isip mo ang ginawa nya at maaaring gawin pa nya sa buhay mo.
minsan masarap din mag isa. dun mo mararanasan na kahit mag isa ka, masaya ka. andun ung thrill na wag ipahalata sa mga tao na nalulungkot ka, para maisip nila kung gano ka katibay sa gitna ng kalungkutan at kawalan ng sex life.
ewan ko, pero mahirap magtagalong sa pagsulat ng blog. anu ba nakain ko?
bkit kaya ganun? mahirap makahanap ng taong talagang magmamahal at mamahalin mo. its either, mahal mo pero di ka nya mahal, or mahal ka nya pero di mo sya mahal. di nyo ba napapansin, ang mga couples na parehong nagmamahalan are usually the opposites. like maganda at pangit, pandak at matangkad, mataba at mapayat. pero isa lang mapapatunayan ko, hindi nagkakatuluyan ang matalino at bobo (ok, masyado akong harsh... gawin nating tanga).
sa relasyon ako ung tanga (pero di ako bobo). maraming beses na rin ako nasaktan at ilang beses na rin ako nakasakit ng tao dahil sa "love". but most of the times ako yung talo. siguro di ko pa natututunan kung pano laruin ang pag-ibig. kadalasan isang iglap lang in-love na ko, pero malamanlaman ko na lang na di pala totoo, at least ung nararamdaman nya.
bakit kse may mga taong mabilis magpakita ng motibo. tipong ang sweet sweet, sobrang sweet e gusto mo na iwaksi buhay mo para sa kanya. ewan ko, pero ako nahihirapan ako magpromise sa mga tao, kung alam ko di ko naman magagwa o hindi ko nararamdaman. pero magaling ako magtago ng feelings ko. tipong nasa mukha na kita sa kakaligaw sakin pero hinding hindi ko aaminin sau na mahal na kita. dahil ayoko magmukhang tanga in the end. actually nangyari na sakin un, na sinabi ko pero hindi naman pala. sana about math na lang sinabi ko. importante kse sakin ung alam ko kung san ako sa buhay mo. kung kaibigan mo ko, hinding hindi ako magpapahulog sa yo, pero kung may iba kang motibo, sayo na lang muna yan, kse hindi pa ko handa at ewan ko kung magiging handa pa ko.
masarap magmahal oo, pero masakit din masaktan. masakit isipin na nagpapadala ka ng mga msgs sa kung sino sinong tao pero hanggang dun lang kau, binibigay mo na number mo sa kung sino sinong tao pero di mo naman sila tinetext kse ayaw mo masaktan at umasa, na bka kung magkaigihan e ma in-love ka ulit sa wala. pero ang pinakamasakit e, yung hindi mo maamin sa sarili mo na isang tao lang ang gusto mo makasama sa buong buhay mo, ginago ka man nya o hindi. ito yung taong kahit nasa isang relasyon ka na e, sya pa rin ang hinihiling mo na kasama mo sa oras na un na magkaholding hands kau ng gf o bf mo. siguro nga hindi maiiwasan ang mga gantong sitwasyon lalu na kung ang inaasam asam mo sa buong buhay mo ay isang pagmamahal na magtatagal. subalit gawin mo man lahat, malabo nang mangyari un, kse tatatak sa isip mo ang ginawa nya at maaaring gawin pa nya sa buhay mo.
minsan masarap din mag isa. dun mo mararanasan na kahit mag isa ka, masaya ka. andun ung thrill na wag ipahalata sa mga tao na nalulungkot ka, para maisip nila kung gano ka katibay sa gitna ng kalungkutan at kawalan ng sex life.
ewan ko, pero mahirap magtagalong sa pagsulat ng blog. anu ba nakain ko?
Sunday, July 02, 2006
i love you
in this world where a billion people live everyday, a million of them are having sex, another million are doing their work, a quarter of a million are studying, and half a million are searching, waiting for true love. im glad im part of one and tenth quarters who have found someone to share my life with.
id like to take this oppurtunity to thank someone who has been always been a part of my life for so long.
id like to take this oppurtunity to thank someone who has been always been a part of my life for so long.
- thank you for being there when i needed you.
- thank you for the packed lunch you never fail to bring to the hospital on my duties,
- thank you for the sweet messges on my phone during those times that i just cant hadle the pressure of work
- thank you for that every morning that i would wake up and see all my uniforms, my things, all neatly packed and ready to go
- thank you for the breakfast that you always prepare for me, eventhough you know i always forgot about them
- thank you for picking me up, earnestly waiting for me everyday in the hospital, after my duties
- thank you for driving me home
- thank you for eventhough youre tired, you never fail to make me smile
- thank you for sacrificing a lot for my own sake
- thank you for that sweet kisses at night whenever we sleep
- thank you for tucking me at night
- thank you for taking care of me when i was sick, for that soup you always make and i always love
- thank you for you havent left me
- thank you for you always see me in the morning as the most gorgeous guy in the whole world eventhough i look like shit
- thank you for being honest, for trusting me
- thank you for loving me in the most unconditional way possible
- thank you for fighting for me
- thank you because youre the reason why i am where i am right now
- thank you for loving me
- thank you for being yourself
- thank God i have found you... i have found myself in you... I LOVE YOU
ok... so you thought it was reall....NOT!
A BIG JOKE... i suppose its not bad to dream right?
shit... i love being lonely... :)
Subscribe to:
Posts (Atom)